Ludność kultury trypolskiej zajmowała się głównie rolnictwem i chowem zwierząt, rozwinęła rzemiosło, potrafiła wytapiać metal, wykorzystywała konia i wóz, budowała parterowe i piętrowe domy, czasem tworzyła ogromne osady liczące do kilkunastu tysięcy mieszkańców. Nigdy nie wynaleźli oni pisma, nie zorganizowali też państwa, lecz posiadali bardzo złożony i rozwinięty system wierzeń oraz wyobrażeń. Do wysokiego poziomu doprowadzili wyrób i zdobienie naczyń ceramicznych, zróżnicowanych pod względem formy, kształtu, kolorystyki i zdobienia. Szczególnie interesującym zjawiskiem kultury trypolskiej jest plastyka antropomorficzna i zoomorficzna – figurki ludzi i zwierząt stanowią znakomity materiał poznawczy na temat życia ich twórców.
Na ślady kultury trypolskiej natrafiono podczas prac wykopaliskowych prowadzonych już w XIX wieku przez polskich i ukraińskich archeologów. Nazwa jej pochodzi od wsi Trypole (ukr. Trypillia) nieopodal Kijowa, gdzie dokonano jednych z pierwszych odkryć.
Na szczególna uwagę zasługują związane z kultem płodności i urodzaju obrzędowe statuetki kobiet oraz zwierząt i ptaków czy naczynia stołowe i zasobowe z kolorowym, malowanym ornamentem, w tym nietypowe, podwójne naczynia „binoklowate".
Prezentowane na wystawie eksponaty pochodziły z Lwowskiego Muzeum Historycznego oraz Muzeum Archeologicznego w Krakowie.
