To właśnie niezmienne pragnienie poszukiwania nowego, w tak dawnej odmianie sztuki, jakim jest szkło artystyczne, niemal od razu wyznaczyło twórczą oryginalność artysty.

Wielkie znaczenie miały dla niego doświadczenia lwowskich mistrzów – dmuchaczy szkła oraz w ogóle historyczne doświadczenie ukraińskiego i europejskiego szkła artystycznego.

Artysta świadomie przeszedł wszystkie podstawowe etapy wytwarzania szkła, opanował różne techniki jego przygotowania i twórczej obróbki, ale w rzeczywistości jego talent rozwinął się w procesie pokonywania przez ukraińska sztukę dekoracyjną granic utylitarności, w jakich szkło artystyczne pozostawało przez dłuższy czas.

Przy tej okazji przychodzi na myśl jedna z eksperymentalnych wystaw w Leningradzie (obecnie Sankt Petersburg) z początku lat 80. ubiegłego wieku, zatytułowana „Szkło. Postać. Przestrzeń". Właśnie wtedy dla kompozycji Andrija Bokoteja po raz pierwszy zaproponowano niezwykłe w terminologicznym obiegu (prawdę mówiąc dość nowatorskie i obecnie) określenia szkło „sztalugowe" i „postaciotwórcze". Eksponowane przez niego przeźroczyste szklane kule (nazwano je również „przestrzeniami minikosmicznymi") były wypełnione wewnętrznym plastycznym życiem, dynamiką ruchu, działaniem i niezwykłą aktywnością asocjatywną.

Właściwą jest dyskusja o pracach Andrija Bokoteja wkontekście pytania o syntezę artystycznych osiągnięć, formy i treści dmuchanego szkła, w których szczególną rolę odgrywa plastyka, światło i barwa. Idea dynamicznego świetlno-kolorystycznego efektu aktywnie wpływa na formowanie indukcyjnych właściwości jego kompozycji, w których jednoczą się różnorodne innowacje plastyczne. Pośród nich, na przykład, wspominane już formy szklanej kuli, ciekawe eksperymenty w stylu rzeźby ze szkła, wielofigurowe kompozycje z najnowszego okresu jego twórczości, w których oprócz plastycznych i świetlno-kolorystycznych zauważalne są i elementy scenografii, a także unikalne (nazywane często „bokotejowskimi") szklane płyty o charakterze asocjacyjnym, z którymi związane jest pojawienie się i rozwinięcie autorskiej techniki plastycznej deformacji szkła.

Andrij Bokotej jest błyskotliwym przedstawicielem lwowskiej szkoły artystycznej. W 1965 roku ukończył naukę w Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuki (była ona wtedy instytutem artystycznym) i od tej pory skutecznie zajmuje się pedagogiką artystyczną, kieruje twórczą pracownią, w której kształci się młodzież z różnych krajów świata, mianowany kolejno profesorem, akademikiem - członkiem rzeczywistym Akademii Sztuki Ukrainy, a od 2000 roku rektorem Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuki. Ale wśród różnorodnych kierunków działalności, najistotniejszym pozostaje dla Andrija Bokoteja tworzenie, stanowiące właściwie główny sens jego całego życia.

prof.Igor Hołod

Koordynacja i informacje: Anna Szlązak, Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.