W 2020 roku Rozwadów obchodził swój jubileusz, upłynęło bowiem 330 lat od jego założenia. Przygotowana z tej okazji wystawa to sentymentalna podróż do tego dawnego miasteczka.

Prezentowana ekspozycja plenerowa to opowieść o Rozwadowie widzianym oczami czworga dzieci: Irenki, Rajmunda, Jurka i Kazia. Niektórych z naszych bohaterów do Rozwadowa przywiodła przede wszystkim praca zawodowa rodziców. Inni, jako przesiedleńcy bądź uchodźcy, szukali w miasteczku schronienia przed wojenną pożogą. Później, już jako dorośli ludzie, z ogromnym sentymentem powracali tutaj, a odwiedzając Muzeum, dzielili się z nami swoimi wspomnieniami i pamiątkami.

Wystawę tworzą osobiste historie, zapisy rozmów i mikro narracje zilustrowane fotografiami i dokumentami, które do tej pory spoczywały w rodzinnych archiwach. Bohaterowie wystawy, dziś już dojrzali ludzie, opowiedzieli nam o swoich przyjaciołach z dzieciństwa, szkole, nauczycielach, pierwszych sympatiach, zawodowych wyborach, niezwykłych spotkaniach. Będąc dziećmi doświadczyli również II wojny światowej. Wojna zabrała im duży fragment dzieciństwa, byli świadkami najokrutniejszych wojennych zbrodni, doświadczyli głodu, bólu, tułaczki, strachu przed bombardowaniem. Mimo wszystko Rozwadów jawi się w ich wspomnieniach jako miejsce wyidealizowane, pełne bliskich im ludzi, dziecięcych zabaw, pamiątek i szczęśliwych przeżyć. Ten być może ubogi i, zdawać by się mogło, mało atrakcyjny miejski pejzaż był dla nich ostoją radosnego życia i beztroski.

Myślą przewodnią tej podróży przez wspomnienia są słowa wypowiedziane przez jedną z bohaterek, Irenę Bień:

Nie było w moim życiu ani jednego dnia, w którym nie myślałabym o Rozwadowie.

Fotografie prezentowane na wystawie pochodzą ze zbiorów: Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli, Ireny Bień z d. Kurpiel, Rajmunda Ulatowskiego, Jerzego Czarnka, Kazimierza i Marii Jackowskich, Barbary Karakuły.

Opracowanie wystawy: Aneta Garanty

Projekt graficzny: Jacek Kawa