Andrzejki! Nasze lokalne tradycje związane z tym świętem są bardzo interesujące!

Mieszkańcy Rozwadowa oraz okolic nazywali ten dzień „wróżbami”. W Jastkowicach natomiast określano go mianem „kiermas”. Wiedzę o tradycjach tego święta młodemu pokoleniu przekazywały babki i matki.

Zabawy andrzejkowe miały na celu wskazanie kogo i z kim czeka małżeństwo w nadchodzącym roku.

W imieniny Andrzeja panny zbierały się w domach grupami by przeprowadzić w tajemnicy magiczne wróżby. Chłopcy nie byli dopuszczani do uczestnictwa w tych zabawach, a niektóre z nich były dość osobliwe.

Jedną z ciekawszych wróżb, jakie organizowały młode panny, było pożeranie placków przez psa. Placki przygotowywano w szczególny sposób. Pszenicę lub żyto mielono w żarnach, często w odwrotnym kierunku niż zwykle. Ze zmielonej mąki i wody kobiety zagniatały ciasto. Bywało, że wodę do wypieku przenosiły ze studni… w ustach! Takie ciasto pieczono na blachach. Gotowe do placki panny układały szeregiem wprost na ziemi, na niskiej ławce lub maglownicy. Szczęście miała ta, której placek został zjedzony przez psa jako pierwszy. Była to dla niej zapowiedź rychłego zamążpójścia.

Kolejna dawna tradycja to puszczanie na wodę igieł i listków mirtowych. Wróżba polegała na wytarciu do sucha dwóch igieł i wrzuceniu ich na spokojną wodę w naczyniu. Jedna igła oznaczała pannę, druga kawalera. Jeśli igły złączyły się na tafli, sugerowało to zamążpójście i szczęście. Podobnie robiono z mirtowymi listkami. Jeśli wypłynęły na środek pojemnika, wówczas wróżba była pomyślna.

Inna wróżbą, dość dobrze dzisiaj znaną, było przestawianie w izbie butów – na przemian pomiędzy ścianą a progiem. Ponadto rzucały trzewikami przez głowę, koniecznie stojąc tyłem do drzwi wejściowych. Młode kobiety wylewały też wosk przez klucz i organizowały losowanie przedmiotów związanych z cechami przyszłego męża.

A czy Wy kultywujecie tradycję andrzejek? Jakie wróżby wykonujecie? Pochwalcie się na naszym Facebook'u lub Instagramie