W 1924 roku grupa studentów krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, niemal spontanicznie wyjechała do Paryża. Nazwali się nieco żartobliwie, aby zebrać fundusze na wyjazd - Komitet Paryski, w skrócie KP (czyli kapiści). Kilkunastu różnych artystów, doskonaliło swój talent, po czym przeszczepiło na grunt polski zamiłowanie do sztuki Cézanne'a, Bonnarda, impresjonistów, ale także głęboki szacunek dla wielkiej tradycji malarstwa europejskiego. W Paryżu przetrwali dzięki niezwykłej przyjaźni, której nie złamały ich różne temperamenty i przeciwności losu.

Wystawa ujmuje ponad 40 prac założycieli grupy kapistów tych, którzy nadali sens i program ruchowi, wypracowali koncepcje i rozwiązania malarskie. Są to głównie prace z pierwszego okresu ich twórczości, kiedy w Paryżu poznawali nowe trendy w sztuce i krystalizowali swój program oraz twórczości w kraju przed 1939 rokiem. Nie zabrakło jednak kilku przykładów późnego malarstwa Cybisa czy Rudzkiej, które dowodzi wierności doktrynie koloryzmu. Problem koloru realizowany przez Jana Cybisa, ciepłe światło u Hanny Rudzkiej-Cybisowej, czy niepowtarzalna ekspresja Zygmunta Waliszewskiego, przybliżają twórcze poszukiwania grupy. Nieco inaczej potoczyła się kariera Piotra Potworowskiego, którego prace od początku wyróżniała niezwykła dekoracyjność, czy Artura Nachta-Samborskiego, który lubił posługiwać się bryłą. Do grupy kapistów należeli także: Dorota Berlinerbrau-Seydenmannowa, Seweryn Boraczok, Józef Jarema, Janusz Strzałecki, Janina Przecławska-Strzałecka, Stanisław Szczepański, Marian Szczyrbuła, oraz Józef Czapski, który obok Cybisa był głównym teoretykiem grupy.

Kapizm to nie tylko kolorystyczne rozstrzyganie obrazu, to także nowoczesne podejście do struktury obrazu, to przełamywanie sztywnych zasad akademickiego malarstwa, to wreszcie powiew paryskiej nowej sztuki (kapiści byli bowiem często nazywani „polskimi postimpresjonistami").

Ekspozycji towarzyszy katalog.

Wystawa przygotowana przez Muzeum Regionalne w Stalowej Woli. Scenariusz Anna Szlązak.