Muzyka towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Wykopaliska archeologiczne potwierdzają istnienie narzędzi dźwiękowych już w epoce kamienia, brązu i żelaza.

Funkcje magiczno – kulturowe i użytkowe instrumentów z czasem zastąpiły miejsca funkcjom czysto muzycznym.

W średniowieczu doszło do wyodrębnienia się z jednolitego instrumentarium dwóch grup: instrumentów ludowych oraz dworsko-mieszczańskich (profesjonalnych). Grupa instrumentów ludowych podlegała wolnym procesom ewolucyjnym, stąd nastąpiły dysproporcje techniczno - dźwiękowe między nimi a instrumentami profesjonalnymi.

Wystawa „Polskich ludowych instrumentów muzycznych” zaprezentuje bogactwo i różnorodność tradycyjnych ludowych instrumentów muzycznych. Obok instrumentów zepchniętych do roli zabawek (grzechotki, gwizdki, piszczałki), atrybutów obrzędowych (kołatki, terkotki), narzędzi użytkowych (terkotki, dzwonki pasterskie), obok instrumentów sezonowych („fujarki” i rożki z kory wierzbowej) oraz instrumentów eliminowanych z praktyki muzycznej ze względu na znikome możliwości muzyczne (piszczałki, trombity) zostaną pokazane instrumenty o dużym stopniu skomplikowania, wymagające wiedzy i doświadczenia zarówno od budowniczego, jak i grającego - harmonia, skrzypce, dudy czy cymbały.

W kolekcji znajdą się instrumenty charakterystyczne dla różnych regionów Polski. Należą do nich np. trombity, dudy podhalańskie i  złóbcoki występujące tylko w kulturze muzycznej Podhala, mazanki z Wielkopolski,  skrzypce diabelskie i burczybas z Kaszub.

Na wystawie znajdą się również kopie instrumentów obecnie już nie używanych, do których należy suka lubelska, skrzypice polskie (chordofon płocki), tubmaryna. Ekspozycja obejmie także instrumenty wchodzące w skład kapel najbardziej reprezentatywnych dla polskiej muzyki ludowej.