Eugeniusz Łazowski - lekarz, emerytowany profesor chicagowskiego i stanowego uniwersytetu, dyrektor kliniki, autor wielu publikacji naukowych. Swe wspomnienia z lat 1933-1944 opisał w książce pt. „Prywatna wojna".

Wojenne losy doktora składają się na prawie sensacyjną opowieść. W styczniu 1940r. otrzymał dyplom lekarza, ale już we wrześniu 1939r. pełnił obowiązki lekarza w twierdzy Brześć, potem w batalionie K.O.P. „Budsław" w akcji przeciw Armii Radzieckiej grupy płk. Z. Zajączkowskiego. Wzięty do niewoli, uciekł z transportu. Jego koledzy ze szkoły podchorążych, którzy tego nie uczynili, zginęli potem w Katyniu. Zatrzymany przez Niemców, zbiegł z obozu w Lublinie. Był żołnierzem ZWZ i AK ps. Leszcz. Konspiracyjnie leczył rannych żołnierzy podziemia, był zaufanym lekarzem oddziału partyzanckiego „Ojca Jana" . Wpadł na pomysł wywołania sztucznej epidemii tyfusu wykorzystując rewelacyjne odkrycie kolegi dr Stanisława Matulewicza. Ten młody lekarz z pobliskiego Zbydniowa wykrył , że wstrzyknięcie pacjentowi zniszczonych bakterii Proteusa, wywołuje objawy tyfusu. Prowadzona z narażeniem życia akcja chroniła okresowo ok. 7-8 tys. mieszkańców Rozwadowa i okolic przed wywózką na roboty do Niemiec i przymusowymi dostawami żywności.

nakład wyczerpany