Według pierwotnego zamysłu pomnik przedstawiający wiktorię wiedeńską króla Jana III Sobieskiego miał stanąć 12 września 2018 r., w 335. rocznicę wielkiej bitwy, na wiedeńskim wzgórzu Kahlenberg, skąd polski władca dowodził zwycięskimi wojskami. Po wstępnej akceptacji władz Wiednia ostatecznie projekt został przez nie negatywnie zaopiniowany.

Brak zgody na umiejscowienie pomnika w stolicy Austrii spowodował, że odwiedza on teraz polskie miasta. Organizatorzy przedsięwzięcia – Komitet Budowy Pomnika Jana III Sobieskiego – wciąż jednak mają nadzieję, iż finalnie dzieło artysty rzeźbiarza prof. Czesława Dźwigaja znajdzie swoje miejsce w Wiedniu.

Nieprzypadkowo na trasie pomnika króla znalazł się Rozwadów, niegdyś miasto, a obecnie jedno z osiedli Stalowej Woli. Chociaż sam władca prawdopodobnie nigdy nie zawitał w te okolice, to właśnie jemu Rozwadów zawdzięcza swoje istnienie, gdyż w 1690 r. Gabriel Rozwadowski uzyskał od Jana III Sobieskiego przywilej lokacyjny dla tego miasta.

Założyciel Rozwadowa – Gabriel Rozwadowski (ok. 1625-1693) w młodości poświęcił się karierze wojskowej, zaś w II poł. XVII w. dzięki małżeństwu z Elżbietą Piasecką objął w posiadanie dobra nad Dolnym Sanem i przeniósł swoją rezydencję do Charzewic. Jednocześnie jednak kontynuował on służbę w wojsku aż do początków lat 70. Zbiegła się ona wówczas z działalnością wielkiego wodza i późniejszego króla Jana Sobieskiego, z którym łączyły Rozwadowskich również koligacje rodzinne.

Pod koniec życia, po uporządkowaniu spraw ekonomicznych w swoich dobrach, Gabriel Rozwadowski zdecydował się ubiegać u króla o uzyskanie przywileju lokacyjnego nowego miasta. Po jego otrzymaniu w 1690 r. na miejsce budowy Rozwadowa przeznaczono najmniej przydatne dla rolnictwa tereny Charzewic. Miasto z biegiem lat stało się znaczącym ośrodkiem handlu i rzemiosła.

Niestety nie zachował się do naszych czasów akt lokacyjny Rozwadowa. Nie przetrwał również jego odpis zarejestrowany w sandomierskich księgach grodzkich. Na szczęście informacja o przywileju zachowała się w osiemnastowiecznym spisie dokumentów majątkowych książąt Lubomirskich. Widnieje tam najstarsza potwierdzona data dzienna związana z Rozwadowem: w sobotę 5 sierpnia 1690 r. nastąpiło przepisanie treści przywileju lokacyjnego miasta do akt na zamku sandomierskim.

Pamięć o Janie III Sobieskim w Rozwadowie wciąż jest żywa. Nie tylko Rozwadowscy mieli powiązania z królem, lecz również ich następcy na tym terenie – ród Lubomirskich. Chrześniakiem króla Jana był Jerzy Ignacy Lubomirski, m.in. fundator rozwadowskiego klasztoru. Bracia kapucyni obecni w mieście od połowy XVIII w. wspominają Sobieskiego również jako władcę, który sprowadził ich zakon do Polski. Pomnik upamiętniający jego postać odsłonięto na rozwadowskim rynku w 1990 r. z okazji 300. rocznicy lokacji miasta, jako dowód wdzięczności dla króla, bez którego Rozwadów by nie istniał.