Historia rodziny Goetz-Okocimskich, piwowarów z dziada-pradziada, w Polsce rozpoczęła się w 1845 r., kiedy to Jan Ewangelista, późniejszy założyciel polskiej gałęzi tego rodu, opuścił rodzinną Wirtembergię i przybył do Okocimia. Tu uruchomił i zmodernizował browar słynny na całą Galicję i nie tylko. Dochody z browaru pozwalały na dokonywanie kolejnych inwestycji, które wkrótce objęły także tereny nad Wisłą i Sanem.
Syn Jana Ewangelisty – Jan Albin bar Goetz-Okocimski (1864-1931) w 1917 r. od spadkobierców hr. Oliviera Ressèguier de Miremont, byłego właściciela dóbr niżańskich, zakupił obszary leśne w okolicach Kamienia i Nowego Nartu, a od Jadwigi Dolańskiej z Baranowa Sandomierskiego majątek rolny Nowy Nart wraz z lasami Cholewiana Góra i Pogorzałka.
Znacznie większe kompleksy rolno-leśne przejął rok wcześniej w ówczesnym pow. tarnobrzeskim. Były nimi leżące po obydwu stronach dolnego Sanu dobra skowierzyńskie, które nabył od Rachmiela Kanarka. Wkrótce powiększył je jeszcze o folwark w Zaleszanach. Dzięki kolejnym nabytkom utworzony został w 1918 r. klucz „Skowierzyn”, rozciągający się od Wrzaw, Zaleszan i Dzierdziówki, po Chwałowice, Łążek, Nowiny, Radomyśl i Żabno. W kluczu tym znajdowała się rozbudowana sieć niewielkich zakładów przemysłowych, m.in. 5 gorzelni, 3 młyny, 2 tartaki oraz „parowa fabryka” cegły i dachówki w Dzierdziówce.
Warto wspomnieć, że Rozwadowie była rozlewnia okocimskiego trunku prowadzona przez Rudolfa Hreczkę.
Okocimski zgromadzonym majątkiem chętnie dzielił się z potrzebującymi, dlatego nieprzypadkowo nazywano go „ojcem ubogich”. Jego rozległa działalność filantropijna znalazła uznanie chociażby w Radomyślu nad Sanem, którego Jan Albin został honorowym obywatelem.
Jednym z potomków Jana Albina był właśnie sportretowany przez Malczewskiego Antoni Jan (ur. 1895 w Okocimiu – zm. 1962 w Nairobi /Kenia/), który kontynuował działalność dobroczynną ojca i próbował w dobie kryzysu gospodarczego lat 30. ocalić odziedziczony majątek, w którego skład wchodziły również dobra nadsańskie. Działacz społeczny i gospodarczy, polityk Stronnictwa Prawicy Narodowej (poseł sejmowy w l. 1935–1938), żołnierz trzech wojen, emigrant polityczny we Francji i Anglii, sekretarz generalny PCK (1943–1946), ostatnie lata życia spędził wraz z żoną Zofią Chrząszcz h. Salamandra w stolicy Kenii, Nairobi, gdzie założył i prowadził herbaciarnię.
Jego prochy po 55 latach sprowadzono do Okocimia.
