Pani Irena Bień z d. Kurpiel (ur. 1930), jedna z bohaterek naszej wystawy plenerowej, w tym roku kończy 90 lat. Na tę okoliczność sprawiła sobie wymarzony urodzinowy prezent: podróż z Lublina do Rozwadowa, miejsca gdzie przyszła na świat i mieszkała do matury. Towarzyszyliśmy jej z kamerą w kilkugodzinnym spacerze po mieście.

Pani Irena doskonale zapamiętała dawnych lokatorów z kamienicy kolejowej, w której mieszkała, i sąsiadów z najbliższych uliczek, piękny i zadbany ogród z dwiema altanami, który przylegał do budynku i bajki wyświetlane w „kinie Pana Skoczka”. Jako córka kolejarza wspomina też powitanie na dworcu marszałka Polski Edwarda Rydza-Śmigłego, odwiedzającego powstające Zakłady Południowe. Wyrecytowała przed nim wiersz, a on… mocno uszczypnął ją w policzek. Do dziś pamięta też rozczarowanie, kiedy po wielu godzinach oczekiwania na dworcu na króla Rumunii, ten nawet nie wyjrzał z wagonu, by powitać zebranych.

Szczęśliwe dzieciństwo skradła jej i całemu pokoleniu wojna. Ostrzały i bombardowania dworca często uniemożliwiały bezpieczny powrót do domu, wiele godzin rodzina spędziła więc w piwnicach i schronach. W jednym z nich, wybudowanym przez Niemców w ogrodzie kamienicy – prawdopodobnie na początku wojny – Irena wraz z siostrą odnalazły walizkę. Jak się później okazało, były w niej zwłoki zamordowanej w czasie wojny młodej kobiety… Traumatycznych przeżyć było o wiele więcej.

Zapraszamy Was do obejrzenia fotografii z wycieczki z Panią Ireną i jednego z wielu zarejestrowanych z nią nagrań (-> klik). To wspomnienie z lipca 1944 roku, kiedy to Niemcy rozpoczynali swój odwrót znad Sanu, wypierani przez Armię Czerwoną. Rodzina Kurpielów próbowała wówczas przedostać się z klasztoru, a później z Piasków – gdzie się ukrywali – do swojego domu przy dzisiejszej ulicy Dąbrowskiego. Posłuchajcie, jak zakończyła się ta historia.