Pławianie, podobnie jak wielu mieszkańców Galicji, wyjeżdżali ze wsi za pracą daleko za granicę, nawet za ocean. Z tej wędrówki wracali w rodzinne strony po sezonie pracy, czasem po kilku latach, a nierzadko pozostawali w nowym miejscu. Wieś korzystała materialnie i mentalnie na takich wyjazdach. Z zagranicy przywożono gotówkę, za którą zazwyczaj kupowano ziemię, oraz różne użyteczne lub dekoracyjne pamiątki. Ci co decydowali się na pozostanie w obcym kraju, przysyłali swoje fotografie, wspomagali finansowo i rzeczowo swoje rodziny, w listach wspominali o tęsknocie do ukochanej wioski. Takie wyjazdy miały miejsce także po I i II wojnie światowej.