Bogdan Markowski – Rzeźba

Bogdan Markowski urodził się w 1945 roku w Lublinie. Jest absolwentem wydziału rzeźby Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku.

Ma na koncie wiele wystaw indywidualnych m.in. w Zamościu, Lublinie, Warszawie, Łodzi, Szczecinie, Gdańsku, Kazimierzu Dolnym. Brał udział w wystawach zbiorowych w kraju i poza granicami. Jest autorem konkursowych rzeźb monumentalnych w Zamościu, Lubartowie i na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego w Zwierzyńcu, a także w Burgas (Bułgaria), w Debreczynie (Węgry), Inami (Japonia) oraz Viller le Lac i La Bresse (Francja). Prace artysty są w zbiorach Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Sztuki Współczesnej w Łodzi, Muzeum Miedzi w Legnicy, Muzeum Okręgowego w Lublinie, Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz w galeriach i zbiorach prywatnych w kraju i za granicą. Jest laureatem nagród i wyróżnień w konkursach i wystawach. Uczestniczy w wielu plenerach rzeźbiarskich polskich i międzynarodowych. Swoje prace realizuje w materiałach trwałych, takich jak granit pozyskiwany z głazów narzutowych, marmur i brąz.

W Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli prezentujemy jubileuszową wystawę artysty, na której zobaczymy zarówno monumentalne rzeźby z granitu, jak i delikatne, ale mocne w swej wymowie brązy, obrazujące bogaty dorobek artystyczny. Bogdan Markowski ponadto bierze udział w odbywającym się w bieżącym roku polsko-ukraińskim plenerze rzeźbiarskim - drugiej edycji Galerii przez Dotyk.

Z katalogu wystawy:

„Bogdan Markowski fascynuje się kamieniem, może o nim mówić bez końca. Istotna część jego dorobku twórczego powstała właśnie w tym materiale. Preferuje granit, sądzę, że chyba najlepiej odpowiada jego temperamentowi twórczemu. Jest to granit narzutowy, istniejący w potocznej świadomości jako kamień polny. W naszym kraju, szczególnie na północy, cofający się lodowiec zostawił ich mnóstwo. Często są to przepiękne w strukturze i barwie bryły. Bogdan Markowski znajduje je, bada, stara się wniknąć i zrozumieć wnętrze bryły. Wiele jego kompozycji bez względu na tytuł ma ażur, jakby rzeźbiarz oświetlał bryłę od środka, by wydobyć te wszystkie kamienne zalety na zewnątrz, podjąć dialog ze skałą. Głazy narzutowe, i w ogóle kamień, mają swój ciężar i statykę. Markowski się nie wtrąca i nie zmienia tego stanu rzeczy. Często podkreśla te zalety, tkwiące w materiale".

Komisarz wystawy: Anna Szlązak

Kontynuując przeglądanie tej strony, akceptujesz pliki cookies. Więcej na ten temat możesz dowiedzieć się w naszej Polityce prywatności.
Zaakceptuj