Wystawa ta została umieszczona przez tygodnik „Wprost" na pierwszym miejscu ogólnopolskiej listy bestsellerów wystawienniczych w czerwcu 2003.
Na wystawie w Stalowej Woli zostało pokazanych 30 obrazów. Uzupełnieniem prezentacji malarstwa była ekspozycja ukazująca samą artystkę na zachowanych fotografiach z epoki i autoportretach. Zwiedzający mogli też obejrzeć dwa krótkie filmy biograficzne poświęcone Boznańskiej, Jeden w reżyserii Przemysława Młyńczyka, niezależnego twórcy związanego z Fundacją Młodego Kina, nakręcony w roku 2000, z udziałem Teresy Budzisz–Krzyżanowskiej, która czyta teksty Boznańskiej. Autor muzyki - Michał Urbaniak. Drugi film to produkcja telewizji edukacyjnej z roku 1979. Wystawie towarzyszy katalog opracowany przez kuratora wystawy, Annę Król.
Malarstwo O. Boznańskiej trudno zaliczyć do określonego kierunku czy prądu. Zawsze podążała własną drogą, realizując własne cele twórcze. Malując wykorzystywała niewielką gamę barw, ale jednocześnie potrafiła wydobyć z nich mnóstwo tonacji, odcieni
i półtonów. Na temat jej przynależności do grona impresjonistów trudno o jednoznaczną odpowiedź. Z impresjonizmem łączyła ją bezsprzecznie fascynacja kolorem, ale jakby zamglona, stonowana kolorystyka jej obrazów niewiele ma wspólnego z feerią barw Moneta czy van Gogha.
W przeciwieństwie do impresjonistów unikała również pracy w plenerze. Przekonanie, iż kolor potrafi odzwierciedlać charakter i nastrój stanowi wspólny pogląd na sztukę z niektórymi nabistami. Przede wszystkim jednak była genialną portrecistką – z wielka siłą wyrazu potrafiła portretować nie tylko twarze, ale dusz.
Do wybitnych dzieł tego gatunku należą m.in. „Portret panny Dygat", „Portret malarza Pawła Nauena", „Dziewczynka z chryzantemami", „Portret młodej kobiety w bieli" czy cała seria autoportretów.Namalowała sporo portretów polskiej oraz francuskiej arystokracji i inteligencji (m.in.H.Sienkiewicza, G.Reval). Rzadko sięgała do innych rodzajów malarstwa, lecz gdy to robiła efekt był znakomity. Mało malowała pejzaży, najczęściej miejskie („Motyw z Paryża"), niewiele martwej natury („Martwa natura z wazą"), czasem wnętrza („Wnętrze paryskiej pracowni"), chętnie zaś wykorzystywała kwiaty jako temat prac („Złote róże", „Anemony") i wtedy na jej obrazach nie widać smutku, który emanuje często z dzieł o innej tematyce.
We wszystkich gatunkach przejawia się malarski kunszt artystki, szczególnie w użyciu koloru i światła oraz wprowadzania klimatu ulotnej eteryczności. O.Boznańska nie próbuje wywołać swoim malarstwem gwałtownego efektu, skłania do skupienia się na obrazie i kontemplowania go bez pośpiechu – wtedy dopiero można odkryć całe zawarte w nim piękno.
Olgę Boznańska należy bezsprzecznie uznać za najlepszą polską malarkę, z pewnością zalicza się również do ścisłego grona najwybitniejszych artystek europejskich.
Spis obrazów na wystawie w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli
1. Zabudowania miejskie I, 1885
2. Cyganka, 1888
3. Bretonka - szkic do obrazu, 1890
4. Portret kobiety w białej sukni, 1890
5. Portret malarza Paula Nauena, 1893
6. Portret malarza Józefa Czajkowskiego, 1894
7. Złote róże, 1896
8. Portret Ireny Zbigniewiczowej, 1896
9. Studium wnętrza krakowskiej pracowni artystki
10. Portret dwóch młodych dam, 1898
11. Portret trzech sióstr, ok. 1900
12. Portret Bogdana Faleńskiego, ok. 1900
13. Motyw z Paryża, 1903
14. Kwiaty na tarasie, 1903
15. Portret Adama Nowiny-Boznańskiego, ojca artystki, ok. 1903
16. Portret Wojciecha Gieleckiego, 1905
17. Portret mężczyzny, ok. 1905
18. Katedra w Pizie, ok. 1905
19. Wnętrze pracowni, 1906
20. Portret pani Horainowej, 1907
21. Portret Feliksa Jasieńskiego, 1907
22. Wnętrze pracowni paryskiej, 1908
23. Autoportret, ok. 1908
24. Portret Jadwigi z Sanguszków Sapieżyny, 1910
25. Portret Henryka Sienkiewicza, 1913
26. Portret kobiety, 1914-1916
27. Portret podwójny, po 1920
28. Portret damy w okularach, 1922
29. Portret malarki, Francis Thomasson, ok. 1925
30. Kiki, piesek artystki, ok. 1930