Podczas okupacji niemieckiej, w 1943 r., do Stalowej Woli przeniesiony został zabytkowy kościół ze wsi Stany. Wystarał się o to ks. Józef Skoczyński, późniejszy pierwszy stalowowolski proboszcz. Plac na rzecz kościoła i parafii ofiarowała gromada pławska.
Ocaloną przed zniszczeniem drewnianą świątynię (powstałą w 1802 r.) usytuowano na porośniętym sosnowym laskiem wzniesieniu na pograniczu wsi Pławo. Bardzo sprawnie przeprowadzono prace budowlane, które nadzorowali inż. architekt Jan Bitny-Szlachta oraz mistrz ciesielski z Pława Józef Kotwica.
Budowie towarzyszyło duże zaangażowanie mieszkańców. Kościół długo pełnił rolę filialną i pomocniczą w stosunku do kościoła parafialnego w Rozwadowie. Zgodnie ze wskazówkami ówczesnego proboszcza rozwadowskiego ks. prał. Aleksandra Ziemiańskiego, w kościele św. Floriana mogły odbywać się chrzty, śluby i pogrzeby.
W 1947 r. świątynię filialną przemianowano na kościół parafialny. Do parafii przydzielono ludność Stalowej Woli, Pława, Chyłów, Sudołów i Swołów.